Sieci komputerowe - Routing dynamiczny
1. Protokoły routingu używane są w celu ułatwienia wymiany informacji o trasach pomiędzy routerami.
Do głównych zadań protokołów routingu dynamicznego należą:
- wykrywanie zdalnych sieci,
- zachowywanie aktualnej informacji o trasach,
- wybór najlepszej trasy do sieci docelowej,
- umiejętność znalezienia nowej najlepszej trasy, jeśli bieżąca trasa przestanie być dostępna
2. Główne komponenty protokołów routingu dynamicznego:
- struktury danych (protokoły routingu działają w oparciu o tablice lub bazy danych)
- wiadomości protokołów routingu
- algorytm (określanie najlepszej trasy dla danej sieci docelowej)
3. Zalety routingu dynamicznego obejmują:
- automatyczną wymianę informacji o zdalnych sieciach
- określenie najlepszej trasy do każdej z sieci i dodanie tej informacji do tablic routingu
- protokoły routingu dynamicznego wymagają mniejszej pracy administracyjnej w porównaniu z routingiem statycznym
- brak konieczności czasochłonnej konfiguracji i utrzymywania statycznych tras
4. Wady routingu dynamicznego obejmują:
- część zasobów routera (czas pracy procesora, szerokość pasma) jest dedykowana do obsługi protokołów routingu
- dla niektórych przypadków topologii sieci routing statyczny jest bardziej odpowiedni
5. Routing statyczny ma kilka podstawowych zastosowań:
- Zapewnienie prostego utrzymania tablic routingu w mniejszych sieciach, w których topologia nie zmienia się.
- Routing do i z sieci, które posiadają tylko jedną wyjściową trasę domyślną i nie mają wiedzy na temat zdalnych sieci.
- Uzyskanie dostępu do pojedynczego routera domyślnego. Jest to używane do reprezentacji trasy do dowolnej sieci, której adres nie pasuje do wpisów w tablicy routingu.
6. Ogólnie, działanie protokołów routingu dynamicznego może zostać opisana następująco:
1. Router wysyła i odbiera wiadomości routingu na swoich interfejsach.
2. Router wymienia informacje o trasach z innymi routerami używającymi tego samego protokołu routingu.
3. Routery wymieniają informacje o trasach w celu uzyskania informacji o zdalnych sieciach.
4. Kiedy router wykryje zmianę topologii sieci, protokół routingu rozgłosi tę zmianę do innych routerów.
7. Sieć jest zbieżna kiedy wszystkie routery mają kompletne i aktualne informacje o całej sieci.
8. Rodzaje protokołów routingu wektora odległości:
- RIP
- EIGRP
9. Sieci zdalne
10. Trasa ostateczna to wpis w tablicy routingu zawierający adres IP następnego skoku oraz interfejs wyjściowy.
11. Proces wyszukiwania trasy:
1. Jeżeli najlepszym dopasowaniem jest trasa ostateczna pierwszego poziomu, to trasa ta jest wybierana do przesłania pakietu.
2. Jeżeli najlepszym dopasowaniem jest trasa nadrzędna pierwszego poziomu, przejdź do następnego kroku.
3. Router sprawdza trasy podrzędne tras nadrzędnych w celu określenia najlepszego dopasowania.
4. Jeżeli istnieje dopasowanie z trasą podrzędną drugiego poziomu, to podsieć ta zostaje użyta do wysłania pakietu.
5. Jeżeli nie ma dopasowania z żadną trasą podrzędną drugiego poziomu, przejdź do następnego kroku.
6. Router kontynuuje szukanie dopasowania do tras do supersieci pierwszego poziomu włącznie z trasą domyślną, jeśli jest obecna.
7. Jeżeli istnieje dopasowanie do supersieci pierwszego poziomu lub do trasy domyślnej, router użyje tej trasy do wysłania pakietu.
8. Jeśli nie pasuje żadna trasa z tablicy routingu, router odrzuca pakiet.