Chemia - Środki czystości a środowisko przyrodnicze

Środki czystości to jedne z najpotrzebniejszych człowiekowi substancji, które są w niemal każdym domu, czy pracy. Detergenty stosowane w życiu codziennym, to sole sodowe estrów kwasu siarkowego z wyższymi alkoholami, ale również są to związki lub ich mieszaniny stanowiące aktywny czynnik wszelkich środków czystości. Możemy je podzielić na mydła i detergenty syntetyczne.

Mydła to z chemicznego punktu widzenia sole wyższych kwasów karboksylowych. Potocznie mówiąc są to środki myjące i piorące. Możemy rozróżnić mydła potasowe, które stosuje się m.in. do produkcji płynów do prania czy antybakteryjnych mydeł w płynie; mydła magnezowe – np. szampony, mydła w płynie; mydła litowe wykorzystywane jako składniki zagęszczające smary łożyskowe; mydła glinowe, które służą jako brezent, a także mydła sodowe służące do produkcji mydeł toaletowych w kostkach. 

Detergenty syntetyczne również usuwają brud. Pienią się mocniej w stosunku do mydeł i mają działanie myjące także w twardej wodzie oraz kwaśnym środowisku. pH może być neutralne, zasadowe lub kwaśne i nadaje się do skory normalnej i z problemami.

Eutrofizacja to proces wzbogacania zbiorników wodnych w substancje pokarmowe. Powoduje on wzrost żyzności wód. Nadmierna eutrofizacja jest zanieczyszczeniem, ponieważ jest przyczyną niekorzystnych zmian w ekosystemie. Przykładem tu są ubytki tlenu umożliwiające rozwój bakterii beztlenowych, które wytwarzają siarkowodór niszczący życie na dnie zbiorników wodnych. Fosforany pełnią główną rolę w eutrofizacji wód, efektem czego zabarwia się woda. Może być ona zielona, niebieskozielona, brunatna lub czerwona. Podczas tego procesu na początku w zbiorniku wodnym następuje intensywny rozwój roślinności oraz zagęszczenie i rozwój planktonu, który zużywa ogromną ilość tlenu rozpuszczonego w wodzie, podobnie jak obumarłe glony. Następnie z powodu braku tlenu wymierają organizmy wodne. Późniejszy rozkład materii zachodzi w warunkach beztlenowych. Powstają wtedy związki chemiczne o przykrych zapachach. Wszystkie obumarłe rośliny i małe organizmy zwierzęce opadają na dno zbiornika wodnego tworząc muł. 

Dziura ozonowa to obszar w warstwie atmosfery ziemskiej, a konkretnie ozonosfery, w którym to nastąpiło zmniejszenie zawartości ozonu z powodu zwiększenia aerozoli technicznych w atmosferze. Dziura ta ciągle zwiększa się nad Antarktydą, głównie przez zwiększającą się zawartość freonów, czyli pochodnych węglowodorów nasyconych, których cząsteczki zawierają atomy chloru i fluoru. Dziura w warstwie ozonowej jest niepokojąca dlatego, że ozon spełnia funkcję filtra pochłaniającego bardzo niebezpieczne promieniowanie ultrafioletowe Słońca. Jeśli dziura powiększy się i promieniowanie to będzie o wiele bardziej intensywne, wówczas zniszczy ono plankton mórz, którym żywią się ryby i spowoduje zaburzenia w całym łańcuchu pokarmowym. Poza tym promieniowanie to może powodować choroby skóry i oczu. 

Stosowanie na co dzień środków czystości nie zawsze, jak widać, idą w parze z ochroną środowiska. Świadomi zagrożeń, jakie powodują wybrane  przez nas detergenty, staramy się wybierać te najbezpieczniejsze i najmniej szkodliwe dla środowiska.  

Źrodła:

http://dotykluksusu.eu/preparaty-kosmetyczne/detergenty-syntetyczne-syndety

https://www.bryk.pl/wypracowania/chemia/chemia_organiczna/19295-myd%C5%82o.html

https://pl.wikipedia.org/wiki/Detergenty

http://www.szkolnictwo.pl/szukaj,Eutrofizacja

http://www.ekologia.pl/wiedza/slowniki/leksykon-ekologii-i-ochrony-srodowiska/dziura-ozonowa

Książka „Obrazkowa encyklopedia dla dzieci PRZYRODA” Emilie`go Beaumont