Sieci komputerowe - Postawy routingu

1. Router jest odpowiedzialny za przekierowanie ruchu pomiędzy sieciami. Routery to wyspecjalizowane komputery zawierające elementy wymagane do pracy takie jak:
  • procesor
  • system operacyjny
  • pamięć wewnętrzna i pamięć masowa
2. Routery wykorzystują do budowania swoich tablic routingu i do pozyskiwania wiedzy o zdalnych sieciach ścieżki statyczne oraz protokoły routingu dynamicznego.

3. Routery korzystają z tablic routingu do określenia najlepszej ścieżki do wysyłania pakietów. Routery enkapsulują pakiet i przesyłają go dalej do interfejsu podanego w tablicy routingu.

4. Metody przekazywania pakietów:
  • Process swotching (reprezentuje starszy mechanizm przekazywania pakietów)
  • Fast switching (jest powszechnym mechanizmem przekazywania pakietów, wykorzystującym szybko przełączającą pamięć podręczną do przechowywania informacji do przechowywania informacji o następnym skoku)
  • Cisco Express Forwarding (wpisy w tabeli nie są dokonywane z chwilą nadejścia pakietu, tylko w chwili szybkiego przełączenia)
5. Aby umożliwić dostęp do sieci, muszą zostać skonfigurowane adresy IP urządzeń pozwalające na określenie następujących danych:
  • adres IP
  • maska posieci
  • brama domyślna
6. Przypisany statycznie adres IP - host ma ręcznie przypisany adres IP, maskę podsieci oraz bramę domyślną. Można także skonfigurować adres IP serwera DNS. Statycznie przypisanych adresów IP używa się zwykle do identyfikowania konkretnych zasobów sieciowych, takich jak serwery i drukarki. Można także używać w mniejszych sieciach zawierających kilka hostów.

7. Dynamicznie przydzielony adres IP - adres IP jest przydzielony przez serwer z wykorzystaniem protokołu DHCP (Protokołu dynamicznej konfiguracji komputera).

8. Urządzenia infrastruktury sieciowej wymagają skonfigurowania adresów IP, aby umożliwiać zdalne zarządzanie nimi. Na przełączniku zarządzający adres IP jest przypisany do wirtualnego interfejsu:

Podstawowe zadania, które powinny być skonfigurowane jako pierwsze na routerze i przełączniku firmy Cisco to:
  • nazwanie urządzenia
  • zabezpieczenia dostępu do urządzenia (zabezpiecza to tryby EXEC, dostęp Telnet oraz szyfruje hasła na najwyższym możliwym poziomie)
  • konfiguracja banera (stanowi to prawne ostrzeżenie przed nieautoryzowanym dostępem)
  • zapisanie konfiguracji
Aby być aktywnym, interfejs routera musi być:
  • skonfigurowany z adresem i maską podsieci
  • musi być aktywowany za pomocą polecenia no shutdown. Interfejsy LAN oraz WAN routera domyślnie są wyłączone
  • koniec kabla szeregowego oznaczony jako DCE musi być skonfigurowany z poleceniem clock rate
  • może być dodany opcjonalny opis katalogu
Aby skonfigurować interfejs z adresem IPv6 i maską podsieci:
  • należy użyć polecenia adresu ipv6: ipv6-adress/ipv6-length [link-local | eui-64] w trybie konfiguracji interfejsu
  • należy aktywować interfejs za pomocą polecenia no shutdown

Aby interfejsy IPv6 mogły obsługiwać więcej niż jeden adres:
  • należy skonfigurować określony global unicast - ipv6-address / ipv6-length
  • należy skonfigurować globalny adres IPv6 z identyfikatorem interfejsu (ID) w 64 bitach niskiego rzędu - ipv6-address / ipv6-length eui-64
  • należy skonfigurować adres lokalny ipv6-address / ipv6-length łącze lokalne




8. Najlepsza ścieżka jest wybierana przez protokół routingu na podstawie wartości, czyli metryki używanej do ustalania odległości do sieci. Metryka to ilościowa wartość wskazująca odległość do danej sieci. Najlepszą ścieżką do danej sieci jest ścieżka z najniższą metryką. 

Protokoły routingu dynamicznego z reguły używają własnych reguł i metryk do budowania i aktualizacji tablic routingu:
  • RIP - liczba przeskoków 
  • OSPF - skumulowany koszt od źródła do celu
  • EIGRP - przepustowość, opóźnienia, obciążenia, niezawodność
9. Kiedy router ma dwie lub więcej ścieżki o identycznych metrykach, prowadzące do tego samego celu, wówczas będzie przekazywać pakiety obiema ścieżkami po równo.

10. Tablica routingu jest plikiem przechowywanym w pamięci RAM, który zawiera informacje na temat bezpośrednio przyłączonych tras, tras zdalnych oraz sieci lub następnych przeskoków.

11. Polecenie show ip route służy do wyświetlania zawartości tabeli routingu:
  • interfejsy tras lokalnych (dodawane do tablicy routingu, gdy interfejs jest skonfigurowany)
  • bezpośrednio związane interfejsy (dodawane do tablicy routingu, kiedy interfejs jest skonfigurowany i aktywny)
  • trasy statyczne (dodawane do tablicy routingu, kiedy interfejs wyjściowy jest aktywny)
  • protokół routingu dynamicznego (dodawany, kiedy do wykrywania sieci zastosowane są protokoły routingu takie jak EIGRP lub OSPF)
12. Trasy statyczne i domyślne trasy statyczne mogą być wprowadzone po tym, jak do tablicy routingu dodane są bezpośrednio połączone interfejsy. 
  • Statyczne trasy są konfigurowane ręcznie 
  • Definiują one jawnie ścieżkę pomiędzy dwoma urządzeniami sieciowymi
  • Trasy statyczne muszą być ręcznie aktualizowane, jeśli zmienia się topologia
  • Ich zalety to poprawa bezpieczeństwa i kontrola zasobów
  • Skonfigurować trasę statyczną do konkretnej sieci za pomocą polecenia ip route network mask {next-hop-ip | exit-intf}
  • Domyślna trasa statyczna jest używana, gdy tabela routingu nie zawiera ścieżki do sieci docelowej
  • Skonfigurować domyślną trasę statyczną można za pomocą polecenia ip route 0.0.0.0 0.0.0.0{exit-intf } next-hop-ip}
13. Routing dynamiczny jest używany przez routery do wymiany informacji o dostępności i statusie sieci zdalnych. Realizuje on wykrywanie sieci i utrzymuje tablice routingu. 

Protokoły routingu dynamicznego IPv4:
  • EIGRP
  • OSPF
  • IS-IS
  • RIP