Sieci komputerowe - Adresowanie IP
1. Pierwsze trzy oktety adresu IP identyfikują sieć, pozostałe identyfikują hosta.
2. Maska podsieci pozwala na to, aby host rozpoznał która część adresu identyfikuje sieć, a która identyfikuje hosta.
3. Adres rozgłoszeniowy umożliwia jednoczesne komunikowania się ze wszystkimi hostami w danej sieci.
4. DHCP jest metodą przydzielania adresów IP hostom w większych sieciach, ponieważ robione jest to automatycznie.
5. Metody komunikacji hostów w sieci IPv4:
- unicast - proces polegający na wysyłaniu pakietu z jednego hosta do innego konkretnego hosta
- broadcast - proces polegający na wysłaniu pakietu z jednego hosta do wszystkich hostów w sieci
- multicast - proces polegający na wysłaniu pakietu z jednego hosta do określonej grupy hostów w sieci
6. Zakresy adresów prywatnych:
- od 10.0.0.0 do 10.255.255.255 (10.0.0.0/8)
- od 172.16.0.0 do 172.31.255.255 (172.16.0.0./12)
- od 192.168.0.0 do 192.168.255.255 (192.168.0.0/16)
Współdzielone zakresy adresów:
- nie są routowalne w Internecie
- przeznaczone wyłącznie do stosowania przez dostawców internetowych
- blok adresowy 100.64.0.0/10
7. Specjalne adresy IPv4:
- adres sieci i rozgłoszeniowy (hostom nie można przydzielić pierwszego i ostatniego adresu)
- adres pętli zwrotnej (komunikacja z samym sobą - 127.0.0.1)
- adresy lokalne łącza (od 169.254.0.0 do 169.254.255.255 169.254.0.0/16 - adresy te mogą zostać przypisane hostom automatycznie)
- adresy TEST-NET (od 192.0.2.0 do 192.0.2.255 192.0.2.0/24 - przeznaczone są do celów edukacyjnych)
- adresy eksperymentalne (od 240.0.0.0 do 255.255.255.254)
8. Protokół IPv6 został zaprojektowany jako następca protokołu IPv4. Ma on większą, bo 128-bitową przestrzeń adresową, zapewniającą 360 sekstylionów adresów. Eliminuje on ograniczenia IPv4 oraz wprowadza dodatkowe udoskonalenia, takie jak ICMPv6.
9. Techniki migracji:
- podwójny stos - pozwala na współistnienie protokołów IPv4 i IPv6 w tej samej sieci; urządzenia z podwójnym stosem obsługują równocześnie protokół IPv4 i IPv6
- tunelowanie - metoda transportowania pakietów IPv6 przez sieć IPv4 (pakiet IPv6 jest enkapsulowany w pakiecie IPv4)
- translacja - NAT64 umożliwia urządzeniom wykorzystujących adresację IPv6 komunikację z urządzeniami z adresacją IPv4 za pomocą techniki podobnej do NAT dla IPv4. Pakiet IPv6 jest przekształcany na pakiet IPv4 i odwrotnie
np.
adres pełny: 2500:966C:0032:0000:0000:0000:0000:0001
adres skrócony: 2500:966C:32::1
Reguły pozwalające uprościć zapis adresu IPv6:
- pomijanie zer wiodących (wszystkie zera wiodące w każdej grupie pomiędzy dwukropkami można pominąć np. 00AB -> AB)
- pomijanie hextetów złożonych z samych zer (podwójny dwukropek może zastąpić ciąg zer składający się z jednego lub kilku 160bitowych segmentów; można używać tylko jeden raz w adresie!)
11. Długość prefiksu IPv6:
IPv6 nie używa zapisu kropkowo-dziesiętnej maski
12. Rodzaje adresów IPv6:
- unicast (unikatowy identyfikuje interfejs urządzenia obsługującego IPv6)
Globalny unicast - adresy routowalne w internecie, globalnie unikatowy, podobny do publicznego adresu IPv4
Link-local - używany do komunikacji z innymi urządzeniami w tej samej sieci
Pętla zwrotna - używany w celu wysłania pakietu do samego siebie
Unikalny adres lokalny - podobny do adresów prywatnych IPv4; używany do adresacji w ramach pojedynczej sieci lub ograniczonej liczby sieci.
Adresy wbudowane IPv4 - używane w celu ułatwienia przejścia z IPv4 na IPv6
- multicast
- anycast
13. Globalny adres typu unicast to prefiks lub część adresu przydzielana przez dostawcę usług. Obecnie rejestry RIR przydzielają klientom prefiksy o długości /48.
Identyfikator podsieci używany jest przez klienta do rozróżnienia podsieci w swojej lokalizacji.
ID interfejsu to odpowiednik części identyfikującej hosta w adresie IPv4.