Historia i społeczeństwo - Czasy wojny i dyplomacji. Polska Bolesława Chrobrego

1. Przed swoją śmiercią Mieszko I podzielił Polskę między swoich synów. Długo ten podział nie przetrwał, ponieważ Bolesław Chrobry szybko przepędził swoich przyrodnich braci z kraju. Objął samodzielne rządy w państwie.

2. Po przejęciu władzy Bolesław kontynuował politykę ojca. Umocnił on rządy dynastii piastowskiej, wykorzystywał spuściznę po Mieszku I, rozpoczął zabiegi o powołanie polskiej metropolii kościelnej, a także podjął starania o koronę królewską. Wsparł działania biskupa Wojciecha, w związku z czym w 997 r. pod wpływem Bolesława Chrobrego, Wojciech rozpoczął misję chrystianizacyjną pogańskich Prusów. Zakończyła się ona niepowodzeniem, ponieważ biskup został zabity przez pogan. Chrobry wykupił od nich jego ciało i pogrzebał je w Gnieźnie. W 999 r. nastąpiła kanonizacja biskupa. W 1000 r. Otton III przyjechał udać się do grobu męczennika (zjazd gnieźnieński). Ogłoszono wówczas utworzenie arcybiskupstwa w Gnieźnie.

3. W 1002 r. po śmierci Ottona III i wyborach na króla Niemiec Henryka II, Bolesław Chrobry zajął należące do Niemiec tereny Milska, Łużyc i Miśni, a rok później Czechy. Wszystko to rozpoczęło jednak kilkunastoletni konflikt polskiego władcy z Henrykiem II w rezultacie czego oddał Czechy, ale bez Moraw.

4. W 1018 r. został podpisany pokój w Budziszynie. Na jego mocy terytoria Milska i Łużyc ostatecznie dołączono do Polski. W tym samym roku wyprawa Chrobrego na Ruś zakończyła się wkroczeniem wojsk polskich do Kijowa i obaleniem tamtejszego księcia. Polacy przyłączyli kolejne terytorium - Grody Czerwieńskie.