Sieci komputerowe - Routing dynamiczny

1. Podział protokołów routingu:

Protokoły te używamy w celu ułatwienia wymiany informacji o trasach pomiędzy routerami.

2. Zadania protokołów routingu dynamicznego:

• wykrywanie zdalnych sieci
• zachowanie aktualnej informacji o trasach
• wybór najlepszej trasy do sieci docelowej
• umiejętność znalezienia nowej najlepszej trasy, gdy bieżąca trasa będzie nagle niedostępna

3. Komponenty protokołów routingu dynamicznego zawierają:

• struktury danych
• wiadomości protokołów routingu
• algorytm

4. Zalety routingu dynamicznego:

• automatyczna wymiana informacji o zdalnych sieciach
• określenie najlepszej trasy do każdej z sieci i dodanie tej informacji do tablic routingu
• protokoły routingu dynamicznego wymagają mniejszej pracy administracyjnej w porównaniu z routingiem statycznym 
• automatyczna adaptacja do zmian topologii
• niezależny od rozmiaru sieci
• w topologiach, w których wymagana jest pewna liczba routerów

Wady routingu dynamicznego:

• zastosowanie protokołu może być bardziej skomplikowane
• mniej bezpieczny
• trasy są zależne od topologii
• wymaga dodatkowych zasobów procesora, pamięci i szerokości pasma łącza

5. Zastosowanie routingu statycznego:

• zapewnienie prostego utrzymywania tablic routingu w mniejszych sieciach, w których topologia nie zmienia się
• routing do i z sieci, które posiadają tylko jedną wyjściową trasę domyślną i nie mają wiedzy na temat zdalnych sieci
• uzyskanie dostępu do pojedynczego routera domyślnego

6. Zalety routingu statycznego:

• łatwy do zastosowania w małej sieci
• bardzo bezpieczny
• trasa do sieci docelowej jest zawsze taka sama
• nie trzeba uruchamiać algorytmu routingu  

Wady routingu statycznego: 

• złożoność konfiguracji (im większa sieć tym większa złożoność)
• wymagana jest ręczna konfiguracja, aby ponownie wyznaczyć trasę do sieci docelowej

7. Sieć jest zbieżna, gdy wszystkie routery mają kompletne i aktualne informacje o całej sieci. 

Czas osiągnięcia zbieżności to czas, który obejmuje wymianę informacji przez routery, obliczanie najlepszej trasy i aktualizację tablic routingu.

8. System autonomiczny to zbiór sieci znajdujących się pod wspólną administracją znajdujących się pod wspólną administracją, mających tą samą strategię routingu. 

9. Metryka to wartość przypisywana przez protokół routingu do różnych tras bazując na użyteczności tych tras.

10. Protokoły routingu wektora odległości:

• wymieniają aktualizację pomiędzy sąsiadami
• niektóre wysyłają aktualizację jako rozgłoszenia na adres 255.255.255.255 nawet wtedy, gdy w sieci nie nastąpiły zmiany
• aktualizacje zużywają szerokość pasma i zasoby procesora
• RIPv2 i EIGRP używają adresów grupowych
• EIGRP wysyła aktualizacje tylko po zmianach topologii sieci

11. Cechy protokoły RIPv1:

• aktualizacje są wysyłane na adres 255.255.255.255. co 30 sekund
• metrykę wyznacza się na podstawie liczby przeskoków
• 15 skok powoduje, że tablica routingu nie będzie przekazywana do następnego routera

12. RIPv2 wprowadził ulepszenia w postaci:

• protokołu routingu bezklasowego
• zwiększonej efektywności
• redukuje rozmiar tablicy routingu
• bezpieczniejszy

13. Cechy IGRP:

• wyznaczenie złożonej metryki na podstawie szerokości pasma, opóźnienia, obciążenia i niezawodności
• aktualizacje co 30 sekund

14. Cechy EIGRP (następcy IGRP):

• zwiększona efektywność
• zmniejszono liczbę wysyłanych aktualizacji
• bezpieczniejsza jest wymiana komunikatów
• szybciej osiągnięta jest zbieżność
• dodano mechanizm podtrzymania połączenia
• używa mechanizmu wysyłania pakietów Hello
• utrzymuje tablice topologii
• wspiera protokołu warstwy sieciowej