Historia - Koniec stalinizmu

5 marca 1953 - śmierć Józefa Stalina

23 października 1956 - początek powstania Węgierskiego

22 października 1962 - Przemówienie prezydenta Kennediego w sprawie Kuby

Śmierć Józefa Stalina zapoczątkowała okres zaciętej walki o władzę. Stanowisko pierwszego sekretarza KC KPZR (Komitetu centralnego komunistycznej partii Związku Radzieckiego) przejął Nikita Chruszczow, który oficjalnie potępił kult jednostki, ale o zmianach ustrojowych lub w polityce zagranicznej nie było mowy, ponieważ mimo śmierci Stalina, wciąż istniało lobby stalinowców świadomych swoich przywilejów.
Polityka zagraniczna Chruszczowa charakteryzowała się licznymi konfliktami, nawet zbrojnymi. W 1958 roku miała miejsce interwencja zbrojna na Węgrzech. Od tego roku również nastąpiło rozejście się dróg z ZSRR i Chin Ludowych. W 1959 roku poparł komunistyczną Kubę i podjął próbę zainstalowania tam broni jądrowej.
16 października 1964 po porażce w kryzysie kubańskim i złej polityce gospodarczej Nikita Chruszczow ustąpił ze stanowiska.

XX zjazd KPZR:
Był to przełomowy zjazd partii komunistycznej w ZSRR w lutym 1956 r. Pierwszy zjazd po śmierci Stalina który rozpoczął proces destalinizacji ZSRR. Doprowadził do potępienie kultu jednostki oraz wyrzeczenia się Terroru jako formy polityki wewnętrznej w ZSRR. Pierwszym sekretarzem KC KPZR był Nikita Chruszczow który przeprowadził ostrą krytykę stalinizmu i osoby Stalina. Zjazd miał również duży wpływ na politykę wewnątrz partyjną i wewnątrz państwową pozostałych krajów bloku wschodniego.

Układ Warszawski:
To układ o przyjaźni współpracy i pomocy wzajemnej, który został podpisany 14 maja 1955 roku w Warszawie przez Albanię, Bułgarię, Czechosłowację, NRD, Polskę, Rumunię, Węgry i ZSRR. Układ wszedł w życie 6 czerwca 1955 roku.
Celem wewnątrz sojuszu było ujednolicenie struktur wojskowych i podporządkowanie ich ZSRR, oraz usankcjonowanie obecności wojsk radzieckich na terytorium NRD, Polski, Rumunii i Węgier. Układ wymuszał ściślejszej współpracy ZSRR w zakresie polityki obronnej i zagranicznej. Układ został rozwiązany w Pradze 1 lipca 1991 roku.

Powstanie węgierskie:
Było to masowy wystąpienie ludności Węgierskiej przeciwko stalinowowskiemu reżimowi komunistycznymu. Od 1956 roku na Węgrzech władzę sprawowała grupa ortodoksyjnych stalinistów, na czele których stał Matyas Rakosi.
Pod wpływem wydarzeń, jakie nastąpiły podczas XX zjazdu KPZR na Węgrzech, zaczęły powstawać inicjatywy, które zmierzały do demokracji życia. Na działania te miały wpływ również zmiany zachodzące w innych państwach bloku komunistycznego.

1 listopada 1956 ówczesny premier, który utworzył rząd koalicyjny ogłosił decyzję o wystąpieniu Węgier z Układu Warszawskiego oraz przywróceniu w kraju ustroju demokratycznego.

4 listopada 1956 wojska radzieckie zaatakowały Budapeszt, walki trwały 7 dni. Demonstracje i strajki protestacyjne trwały do początku 1957. Z pomocą ofiarą starć przyszli Polacy - w całym kraju oddawano krew i transportowano ją drogą lotniczą na Węgry.

Relacje międzynarodowe:
Po przejęciu władzy Chruszczowi zależało na umocnieniu swojej władzy. Dążył do umocnienia i stabilizacji relacji z zachodem.
Zmiana w stosunkach międzynarodowych pozwalała na ograniczenie wydatków na zbrojenia, a zaoszczędzone pieniądze przeznaczone na cele cywilne.
Zakończono również konflikt koreański i doszło do porozumienia Chruszczowa z Tito.
ZSRR uwolnił niemieckich jeńców wojennych z obozów, a w 1955 roku Chruszczow zawarł traktat pokojowy z Austrią.
Odprężenie w relacjach między ZSRR a zachodem zakończyło się w maju 1960 r zestrzeleniem amerykańskiego samolotu szpiegowskiego U2, który znalazł się w przestrzeni powietrznej Związku Radzieckiego.