Historia - Polityka okupacyjna Niemiec

29.09.1941 - początek egzekucji Żydów w Babim Jarze
20.01.1942 - konferencji nazistów w Wansee
29.08.1944 - wybuch powstania na Słowacji

Hitler był przekonany o wyższości rasy germańskiej nad innymi narodowościami. Punkt widzenia miał bardzo duży wpływ na działanie III Rzeszy wobec ludności okupowanej.
Hitler planował zajęcie dla rasy germańskiej terenów europejskich od jeziora Łagoda na północy do Morza Czarnego na południu. W tym celu przygotowano szczegółowy plan osiedleńczy i germanizacyjny tych obszarów. Był to tak zwany generalny plan wschodni, który zakładał wymordowanie lub przesiedlenie na Ural ludności słowiańskiej z obszarów Polski, Ukrainy, Białorusi i Rosji.
Germanizacji Miały zostać poddane jedynie wybrane zgodnie z wytycznymi niemieckiej teorii rasowej grupy ludzi.
Wraz z wybuchem II Wojny Światowej Niemcy rozpoczęli mordowanie elit intelektualnych, podbitych krajów, nie liczono się z ludnością cywilną, dokonywano mordów i przeprowadzono masowe wywozy ludzi do obozów koncentracyjnych.

Polityka niemiecka wobec Żydów:
Według ideologii nazistowskiej Żydzi mieli ulec całkowitej zagładzie. Szybko rozpoczęto ich prześladowania.
1) nakazano im noszenie opasek z gwiazdą Dawida
2) umieszczono ich w specjalnie wydzielonych obszarach zwanych gettami
3) tam też byli głodni i mordowani.

Jesienią 1941 roku Niemcy podjęli decyzję o ostateczne rozwiązanie kwestii żydowskiej, co było równoznaczne z wprowadzenie w życie plan zagłady Żydów. Szczegóły tych planów dopracowano na konferencji w Wannsee 20 stycznia 1942 roku.

Holokaust to termin określający masową zagładę, oraz prześladowanie Żydów przez III Rzeszę oraz jej sojuszników w okresie II wojny światowej. Polityka masowej zagłady obejmowała również, zagłada osób starych, psychicznie chorych, zagłada Romów i osób niepełnosprawnych. Holokaust był ludobójstwem, niszczeniem grup etnicznych, narodowych, społecznych oraz więźniów politycznych.
Kolejnym planem realizacji zagłady były obozy śmierci, gdzie uśmiercono ludzi poprzez zagazowanie. Pierwszym obozem śmierci był Kulmhof (Chełmno). Kolejne powstały w Bełźcu, Sobiborze i Trzeblince, a także w obozach powstałych jako koncentracyjne Auschwitz Birkenau i Majdanek.
Wszystkie obozy pracy były niemieckimi instytucjami państwowymi powstałymi za pieniądze z budżetu III Rzeszy. W obozach śmierci wymordowano większość polskich i europejskich Żydów.
Okupowane ziemie polskie były obszarami w Europie, gdzie za pomaganie Żydom, groziła kara śmierci. Mimo to, ich ratowanie angażowało się wiele osób. Kierownictwem Juliana Grobelnego działała Rada Pomocy Żydom "Żegota", do której należą między innymi Władysław Bartoszewski. Żydom pomagali także zwykli ludzie.
Do masowego mordu Żydów dokonanego przez Polaków doszło jedynie w 1941 roku w Jedwabnem.
Związek Walki Zbrojnej:
Powstał 13 listopada 1939 roku, przekształcony został w Armię Krajową 14 Lutego 1942 roku. Były to siły zbrojne w kraju podczas II wojny światowej. Związek został przekształcony na rozkaz Władysława Sikorskiego.
Decyzja o powstaniu Armii Krajowej była podyktowana koniecznością scalenia polskich oddziałów zbrojnych. AK było uważane za największe i najlepiej jest zorganizowane podziemne wojsko działające w okupowanej Europie.

Kolaboracja to dobrowolna współpraca polityczna, gospodarcza lub kulturalna obywateli kraju podbitego z władzami okupacyjnymi. W Polsce i krajach okupowanych podczas II wojny światowej  kolaboracja uznawana była za ciężkie przestępstwo przeciwko własnemu państwu.