Historia - Wojna Niemiec z ZSRR
22.06.1941r. - atak III rzeszy na ZSRR
6.12.1941r. - radziecka kontrowersja pod Moskwę
2.02.1943r. - kapitulacje sił niemieckich pod Stalingradem
Przyczyny:
1. Chęć zakradnięcia kolejnych terenów przez III Rzeszę
2. zarządzanie przez Stalina otwarcie baz w Turcji i Rumunii (wtedy Niemcy korzystali z rumuńskich dostaw ropy)
3. Pogorszenie stosunków między dwoma krajami, mimo, że wcześniej byli sojusznikami
Plan Barbarossa:
Jego głównym celem był atak na ZSRR. Był to plan napaści i prowadzenia wojny z ZSRR. Plan został zatwierdzony przez Adolfa Hitlera w grudniu 1940 roku.
Plan ten zakładał przeprowadzenie uderzeń lądowych i powietrznych wojsk niemieckich we współdziałaniu armię fińską, rumuńską, węgierską, które miały doprowadzić do rozbicia głównych sił Armii Czerwonej.
W drugiej fazie walk zakładano zniszczenie politycznych i ekonomicznych centrów Związku Radzieckiego i zdobycie Moskwy, Leningradu i Kijowa.
Jesienią 1941 roku wojska III Rzeszy dotarły pod Moskwę, opanowały kraje bałtyckie i rozpoczęły trwającą do 1944 roku blokadę Leningradu, zajęły Ukrainę z Kijowem oraz Krymem.
Obrona Leningradu:
Leningrad został otoczony przez wojska niemeickie we wrześniu 1941 roku. Była to jedna z największych i najkrwawszych operacji II wojny światowej. Leningrad stanowił jeden z trzech głównych celów Wermachtu przez ZSRR.
Wojskom niemieckim nie udało się zdobyć miasta od razu, dlatego przystąpiono do blokady. W okrążeniu znalazło się 250 tysięcy żołnierzy sowieckich, którym Stalin wydał rozkaz obrony za wszelką cenę.
Jedyną drogą dostaw żywności było zamarznięte jezioro łagoda., którą także ewakuowano około 450 tysięcy ludności cywilnej. Niemcy wielokrotnie podejmowali próby zdobycia miasta, ale nieskutecznie.
W styczniu 1943 roku Rosjanom udało się utworzyć wąski korytarz lądowy, którym transportowano zapasy żywności i opał.
Oblężenie Leningradu trwało prawie 900 dni i zakończyło się 18.01.1944 roku.
Bitwa pod Stalingradem:
To jedna z największych bitew II wojny światowej. Toczyła się od 23.08.1942 - 2. 02. 1943 roku.
Celem Niemców było zdobycie tego miasta, ważnego ze względu na plany zajęcia Kubania i Kaukazu. Hitler chciał zdobyć to miasto za wszelką cenę, natomiast Stalin wydał rozkaz obrony miasta do ostatniego żołnierza.
Bitwa zakończyła się klęską Niemców i wielkimi stratami po obu stronach. Niemcy stracili bezpowrotnie siłę, jaką dysponowali na początku wojny ZSRR.
Bitwa na łuku Kurskim:
To bitwa rozegrana w dniach 5.07-23.08.1943r. pomiędzy siłami niemieckimi, a radzieckimi. Uważana była za największą bitwę pancerną II wojny światowej. Zakończyła się ona przegraną Niemców i przejściem armii Czerwonej do kontrofensywy, dzięki której wyzwolono miasto Orzeł i Biełgorod, a następnie Charków. Od czasu tej bitwy zdecydowana przewaga pozostała po stronie ZSRR.
Przyczyny klęski Niemiec na froncie wschodnim:
1. źle określone cele operacji
2. lekceważenie polityki wewnętrzenj ZSRR
3. lekceważenie potencjału gospodarczego, naukowego i militarnego
4. zbyt małe zaplecze pomysłowe i kadrowe
5. brak dobrze rozwiniętego lotnictwa strategicznego, braki części, zaopatrzenie, amunicji, ciepłych ubrań.
6.12.1941r. - radziecka kontrowersja pod Moskwę
2.02.1943r. - kapitulacje sił niemieckich pod Stalingradem
Przyczyny:
1. Chęć zakradnięcia kolejnych terenów przez III Rzeszę
2. zarządzanie przez Stalina otwarcie baz w Turcji i Rumunii (wtedy Niemcy korzystali z rumuńskich dostaw ropy)
3. Pogorszenie stosunków między dwoma krajami, mimo, że wcześniej byli sojusznikami
Plan Barbarossa:
Jego głównym celem był atak na ZSRR. Był to plan napaści i prowadzenia wojny z ZSRR. Plan został zatwierdzony przez Adolfa Hitlera w grudniu 1940 roku.
Plan ten zakładał przeprowadzenie uderzeń lądowych i powietrznych wojsk niemieckich we współdziałaniu armię fińską, rumuńską, węgierską, które miały doprowadzić do rozbicia głównych sił Armii Czerwonej.
W drugiej fazie walk zakładano zniszczenie politycznych i ekonomicznych centrów Związku Radzieckiego i zdobycie Moskwy, Leningradu i Kijowa.
Jesienią 1941 roku wojska III Rzeszy dotarły pod Moskwę, opanowały kraje bałtyckie i rozpoczęły trwającą do 1944 roku blokadę Leningradu, zajęły Ukrainę z Kijowem oraz Krymem.
Obrona Leningradu:
Leningrad został otoczony przez wojska niemeickie we wrześniu 1941 roku. Była to jedna z największych i najkrwawszych operacji II wojny światowej. Leningrad stanowił jeden z trzech głównych celów Wermachtu przez ZSRR.
Wojskom niemieckim nie udało się zdobyć miasta od razu, dlatego przystąpiono do blokady. W okrążeniu znalazło się 250 tysięcy żołnierzy sowieckich, którym Stalin wydał rozkaz obrony za wszelką cenę.
Jedyną drogą dostaw żywności było zamarznięte jezioro łagoda., którą także ewakuowano około 450 tysięcy ludności cywilnej. Niemcy wielokrotnie podejmowali próby zdobycia miasta, ale nieskutecznie.
W styczniu 1943 roku Rosjanom udało się utworzyć wąski korytarz lądowy, którym transportowano zapasy żywności i opał.
Oblężenie Leningradu trwało prawie 900 dni i zakończyło się 18.01.1944 roku.
Bitwa pod Stalingradem:
To jedna z największych bitew II wojny światowej. Toczyła się od 23.08.1942 - 2. 02. 1943 roku.
Celem Niemców było zdobycie tego miasta, ważnego ze względu na plany zajęcia Kubania i Kaukazu. Hitler chciał zdobyć to miasto za wszelką cenę, natomiast Stalin wydał rozkaz obrony miasta do ostatniego żołnierza.
Bitwa zakończyła się klęską Niemców i wielkimi stratami po obu stronach. Niemcy stracili bezpowrotnie siłę, jaką dysponowali na początku wojny ZSRR.
Bitwa na łuku Kurskim:
To bitwa rozegrana w dniach 5.07-23.08.1943r. pomiędzy siłami niemieckimi, a radzieckimi. Uważana była za największą bitwę pancerną II wojny światowej. Zakończyła się ona przegraną Niemców i przejściem armii Czerwonej do kontrofensywy, dzięki której wyzwolono miasto Orzeł i Biełgorod, a następnie Charków. Od czasu tej bitwy zdecydowana przewaga pozostała po stronie ZSRR.
Przyczyny klęski Niemiec na froncie wschodnim:
1. źle określone cele operacji
2. lekceważenie polityki wewnętrzenj ZSRR
3. lekceważenie potencjału gospodarczego, naukowego i militarnego
4. zbyt małe zaplecze pomysłowe i kadrowe
5. brak dobrze rozwiniętego lotnictwa strategicznego, braki części, zaopatrzenie, amunicji, ciepłych ubrań.
NAJWAŻNIEJSZE POSTACIE WOJNY NIEMIECKO-RADZIECKIEJ
1. Fedor von Bock (niemiec)
2. Friderich von Paulus (niemiec)
3. Konstantin Rokossowski (rosjanin)
4. Georgij Żukow (po stronie radzieckiej)