Historia - Początki władzy komunistów w Polsce

22 lipca 1944 - ogłoszenie manifestu PKWN

Czerwiec 1945 - Proces Szesnastu

19 stycznia 1947 - sfałszowane wybory do sejmu

Manifest PKWN i powołanie rządu tymczasowego:
Manifest Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego został ogłoszony 22 lipca 1944 r. W tym dokumencie komuniście określali się legalnym organem polskiej władzy wykonawczej i zapowiedzieli zmiany, których celem miało być przekonanie jak największej części społeczeństwa do poparcia polityków współpracujących z ZSRR.
Program Manifestu zakładał przeprowadzenie reformy rolnej, poszanowanie własności prywatnej i zwrócenie dóbr odebranych przez Niemców.
PKWN odmówił legalności działania rządowi polskiemu na emigracji, uznał konstytucję Kwietniowa za nieobowiązującą. Planowano wprowadzenie ustroju demokratycznego a także zawarcie sojuszu z ZSRR. Skład PKWN wchodzili działacze związku Patriotów Polskich i członkowie Krajowej Rady Narodowej. Jego przewodniczącym był socjalista Edward Osóbka-Morawski.

31 grudnia 1944 roku za zgodą Józefa Stalina PKWN został przekształcony w Rząd Tymczasowy Rzeczypospolitej Polskiej na czele którego stał nadal ten sam przewodniczący, czyli Edward Osóbka-Morawski. Ten organy władzy był oficjalnie uznane tylko przed ZSRR, Jugosławię i Czechosłowację.

Przesiedlenia ludności:
Władze komunistyczne Polski i Stalin dążyli do utworzenia jak najbardziej jednolitego narodowo państwa. Zgodnie z umowami o wymianie ludności dokonano przesiedleń obywateli polskich z terenów ZSRR. Często odbywało się to pod przymusem i w atmosferze terroru, a podróż przebiega w bardzo trudnych warunkach.

Akcja Wisła:
Przeprowadzono w 1947 roku. Była to akcja jednostek Wojska Polskiego i Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego, mające na celu likwidację oddział w Ukraińskiej Armii Powstańczej. Akcja Wisła łączyła się z prześwietleniem niepolskiej ludności w południowo-wschodniej części kraju w inne rejony głównie na ziemie zachodnie i północne.

Proces szesnastu:
Pokazowy proces polityczny przywódców Polskiego Państwa Podziemnego. Toczył się w Moskwie w 1945 roku. Przed sądem Radzieckim stanęli przywódcy państwa i narodu polskiego aresztowanie przez NKWD. Proces był pogwałceniem prawa międzynarodowego.
W tym samym czasie w Moskwie były prowadzone rozmowy w sprawie utworzenia Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej. W nieuczciwie prowadzonym procesie wydano wyrok, w którym zostali skazani: Leopold Okulicki (komendant), Stanisław Jankowski (delegat rządu RP), Kazimierz Pużak (Rada Jedności Narodowej).

Tymczasowy rząd jedności narodowej:
Urząd powołany 28 czerwca 1945 r. w wyniku realizacji postanowień Konferencji Jałtańskiej w 1945 roku. Rząd ten liczył 21 członków, był uznawany przez większość państw takich jak Stany Zjednoczone, Francja, czy Wielka Brytania. Tymczasowy rząd jedności narodowej wcielał w życie reformy nacjonalizacyjne, prowadził akcję repatriacyjną obywateli polskich, wysiedlał pozostałą ludność niemiecką i osiedlał tam polaków w większości emigrantów z ZSRR.